Instagram bekende huisdieren blog nummer #4, bedankt voor de inzending. Vandaag het verhaal van @abby_the.germanshepherd

Beste Lezers,

Allereerst super leuk dat jullie de tijd en moeite nemen om ons verhaal te lezen.

Abby is een Duitse Herder teefje geboren op 4 mei 2019. Na lang zoeken en kijken naar de bloedlijnen, erkende VDH fokkers en natuurlijk het goede gevoel ben ik uiteindelijk in Veldhoven uitgekomen bij de heer Fleskens. Het fijne hier was dat je eerst kennis kon maken met de moederhond, dit vond ik belangrijk omdat het karakter van de moederhond natuurlijk veel kan zeggen over de eventuele puppy’s. Daarnaast veel filmpjes en foto’s opgezocht van de vaderhond, die is kort na de dekking verkocht naar Thailand. Na nog wat onderzoek op internet van nakomelingen, van de moeder en vaderhond was de keuze op dit nest gevallen! Super spannend natuurlijk want ten slotte neem je een hond niet voor even maar voor hun hele leven!

22 juni 2019 was het dan zover, iets eerder dan gepland maar toen mocht Abby bij ons komen wonen!! Wat een verrijking voor ons thuis! We wonen samen met mijn vriend en zijn hond Chevy (een Hollandse x Mechelse Herder van 4 jaar). Met zijn vieren beoefenen we ook de hondensport en trainen zeer fanatiek, dit natuurlijk op een positieve manier! Want ten slotte is het bij ons een hobby en staat een vrolijke hond voorop! We zitten in de IGP hondensport en daarvan is speuren echt Abby haar ding! Als ze het speurpaaltje op een speurwei ziet staan is ze “bijna” niet meer te houden! Haha

Daarnaast ben ik samen met Abby ook nog actief in de kynologie, hier trainen we ook elke week voor. We gaan ons best doen om aanstaande september 2020 naar de Bundessiegerzuchtschau te kunnen in Nürnberg, Duitsland. Het is natuurlijk allemaal nog een lange weg te gaan en we moeten kijken of het überhaupt doorgaat met de Coronacrisis waarin we nu zitten. We hebben nu één show gehad afgelopen december en deze was bijzonder goed gegaan! We liepen tussen Duitsers, Fransen, Belgen en Poolse tegenstanders en behaalde hier een mooie 5e plek! Wat was ik trots! Want Abby was ook nog de jongste in haar klasse en daarnaast was het haar eerste ervaring op een wedstrijd!

We hebben verschillende doelen natuurlijk voor in de sport! Mij lijkt het gewoon super gaaf om met een “schoonheidshondje” het IGP programma succesvol te kunnen draaien en de vele vooroordelen die verschillende mensen hebben, de mond te snoeren

 misschien te hoog gegrepen maar we steken er veel tijd in en dan dit op een vriendelijke manier, dit wil zeggen dat we op een positieve manier trainen, voer en spelbeloning. Daarnaast zijn wij ook zeer veel in het bos te vinden, dit zien jullie veel op mijn Instagram. Wij vinden het belangrijk om lekker veel qualitytime samen te hebben en vooral ook veel lol! Elke dag is het weer een clown in het bos, vooral als er modderpoelen aanwezig zijn in het bos. Op dat moment lijkt onze ronde wel een spel waarbij elke modderpoel 100 bonuspunten opleverd. Tsja misschien merkt ze wel dat ik eerst denk “Neeeee doe het aub niet…” tot dat ze met haar snoet vol in de modder gaat en dan moet lachen.. ze kijkt me vol trots aan van “kijk mij nou”, dat zijn van die momenten waarvan ik echt enorm geniet.

Jullie kunnen onze avonturen volgen op onze instagrampagina wellicht zien we jullie daar? Ga direct naar mijn profiel door op ‘profiel bekijken’ te klikken.

Het reukvermogen van een hond is wellicht een van de meest indrukwekkende zintuigen op aarde. Zo ruiken ze vanop een afstandje of iemand in aanraking is geweest met drugs, bloed of vermiste personen. Bovendien zouden honden volgens recent onderzoek ook in staat zijn om een warmtebron te detecteren met hun neus.

De hondenneus

De hondenneus is bijna honderd miljoen keer gevoeliger dan de onze. Een mens heeft ongeveer vijf miljoen geur-receptoren. Een hondenneus heeft gemiddeld 200 miljoen geurreceptoren. De neus van de hond kan drugs, bloed en personen vanop aanzienlijke afstand herkennen en aanduiden. Maar kan ook menselijke emoties zoals angst of verdriet ‘ruiken’. En met de nieuwe bevindingen van onderzoekers aan de Lund University in Zweden en Eotvos Lorand University in Hongarije, blijkt de hondenneus nog een tikkeltje indrukwekkender te zijn.

Het vermogen om hitte te detecteren met de neus is weggelegd voor slechts een handvol andere dieren. Denk hierbij aan de zwarte vuurkever, sommige slangen en de vampiervleermuis .

Honden kunnen hitte ‘ruiken’

Om het vermoeden te bevestigen dat de hondenneus ook wel eens in staat kan zijn tot het detecteren van hitte, gingen onderzoekers aan de slag met drie honden. Dit waren allemaal gewone huisdieren. De honden werden getraind om te kiezen tussen twee objecten. Die objecten stonden zo’n anderhalve meter van elkaar verwijderd. Verder zorgden de onderzoekers ervoor dat de twee voorwerpen er qua uitzicht exact hetzelfde uitzagen. Ook de geur van de objecten was identiek.

Het enige verschil was de temperatuur van de voorwerpen. Het ene object was zo’n 31 graden Celsius warm terwijl het andere een kamertemperatuur had. Alle honden slaagden erin om keer op keer het warme object aan te duiden.

Vervolgens werden een tiental honden, van uiteenlopende rassen, onderworpen aan een fMRI-scan terwijl ze mochten ruiken aan een warm voorwerp of eentje op kamertemperatuur. Ook daaruit bleek duidelijk dat de hersenen van honden feller reageren op een warme stimulus.

Samen tonen de twee experimenten aan dat honden, net zoals vampiervleermuizen, hitte kunnen detecteren. De onderzoekers vermoeden dat het een restant is van hun voorouder, de grijze wolf. De grijze wolf gebruikte deze competentie tijdens de jacht om warme lichamen op te sporen.

De bevindingen verklaren meteen waarom oudere honden met een verminderd gezichtsvermogen, gehoor- en/of reukvermogen nog steeds met succes kunnen jagen. “Een fascinerende ontdekking”, aldus gedragsbioloog Marc Bekoff, expert op het gebied van de hondenneus.

Bron: Nature.com

Katten en water gaan niet samen, althans zo gaat het oude gezegde. Maar wat is er met deze vloeistof waardoor ze hun verstand verliezen zoals vastgelegd door zoveel “katten versus badkuipen” video’s op het internet? En haten alle katten water? Ontdek het hier.

Onze kattenvrienden hebben mysterieuze manieren om ons te laten raden over veel dingen, maar een van de meest blijvende raadsels heeft te maken met een behoorlijk basiselement: water.

Waarom haten katten water? En waarom houden ze van het water dat uit een kraan druppelt, maar vechten ze tegen tanden en klauwen als ze in de buurt komen van een badkuip vol water? We zullen het waarschijnlijk nooit zeker weten, maar experts hebben een paar ideeën die verbaasde kattenbezitters kunnen helpen het gedrag van hun huisdier een beetje beter te begrijpen.

Maar waarom haten katten water?

Katten vinden het prima om water te drinken, maar als het in de buurt van hun vacht komt, kan water een gelukkige kat onmiddellijk veranderen in een miniatuurleeuw. Hier zijn enkele van de oorzaken die helpen verklaren waarom.

1. Door water wordt de kat zwaarder

Stel je voor dat je een kletsnatte deken op je schouders moet dragen totdat deze weer droog wordt. Een soortgelijk principe is aan het werk als het gaat om katten en water.

Wanneer hun hele vacht doordrenkt raakt, voelt een kat zich verzwaard en kan hij zich niet bewegen op zijn normale behendigheidsniveaus. Dat is nogal een ongemakkelijke ervaring voor een kat die graag door het leven navigeert met een veerkrachtige, moeiteloze manier van lopen.

2. De evolutionaire geschiedenis van de kat

Een andere reden waarom katten water haten, wordt toegeschreven aan hun geschiedenis. Er is niet veel in de achtergrond van een kat om ze aan te bevelen voor succesvolle interacties met watermassa’s, klein of groot. De voorouders van katten woonden op droge, droge plaatsen, wat betekent dat rivieren of oceanen geen obstakels waren waarmee ze te maken kregen. Er is niet veel in het verleden van hun voorouders om de moderne kat voor te bereiden op de badkuip, wat helpt verklaren waarom hun eerste reactie is om zich een weg te krabben uit de armen van een eigenaar die vastbesloten is om ze erin te krijgen.

3. Katten ruiken de chemicaliën in het water

Geur is het meest betrouwbare gevoel van een kat. Hoewel we ze misschien niet detecteren, geven de chemicaliën in het kraanwater het een bepaalde geur die de gevoelige neus van een kitten meteen opneemt. Het is prima om af en toe een poot in te dopen, maar als hun vacht ondergedompeld is in een vloeistof die niet ruikt zoals hun vacht zou moeten ruiken, is dat genoeg om ze niet in bad te doen.

4. Negatieve ervaringen

Sommige katten hebben mogelijk badkuipen meegemaakt of hun vacht nat gemaakt in de vroege kittenjaren. Soms zijn het de eerste interacties die kunnen helpen het mysterie op te lossen waarom katten water haten. Als ondergedompeld zijn in het water de eerste paar keer een stressvolle ervaring was, zullen ze waarschijnlijk tot ver in hun volwassen jaren ‘nee’ zeggen bij het zien van de badkuip.

5. Gebrek aan controle

Er is nog iets dat helpt verklaren waarom een kat niet in de badkuip kruipt, maar graag speelt met een druipende kraan binnen handbereik of zelfs dicht bij de volle bak waagt om zijn poot erin te dopen – in die gevallen heeft een kat meer controle over de situatie. Ze zitten tenslotte nog steeds veilig op het droge en kunnen gemakkelijk wegkomen. Maar op een glad, nat oppervlak zijn terwijl het water op hun vacht naar beneden stroomt, in hun ogen komt en ze tegelijkertijd verzwaard, is genoeg om hun katachtige instincten in de war te brengen.

Mag ik mijn kat in bad doen?

Je vraagt je misschien af wat je moet doen als uw kat in de war raakt dat ze niet alleen kunnen schoonmaken. Onder speciale omstandigheden kun je uw kat een bad geven. Het kan lastig zijn, maar een goed startpunt is om de essentie goed te krijgen. Zorg ervoor dat je een antislip vloermat, speciale shampoo, handdoeken en een borstel bij de hand hebt.

Wanneer een paard hoefbevangen raakt kan dit heel vervelende problemen geven. Het is een heel lastig te behandelen ziekte en wanneer een paard dit eenmaal heeft gehad is het dier hier heel gevoelig voor.

Wat is hoefbevangenheid

Hoefbevangenheid is een ontsteking van de lamellen in de hoef. De lamellen vormen de verbinding tussen de hoefwand via het weefsel naar het hoefbeen, dat vergelijkbaar is met ons vingerkootje. De hoefwand is dan de nagel. Een paard loopt eigenlijk op zijn bovenste vingerkootje. Dit is een heel bijzonder systeem. Wanneer dit ontstoken raakt kan dit heel acuut zijn of een chronisch verloop hebben. Dat laatste zie je bij de hormonale aandoeningen. De bevangenheid sluimert dan al en neemt dan opeens aanzienlijk toe, bijvoorbeeld na een paar uurtjes gras als trigger.

Gras kan een trigger zijn

Het gras is dan alleen een aanleiding, maar er is al meer aan de hand. Als de lamellen ontstoken zijn, functioneert het weefsel niet meer goed. De buigpees trekt bij het lopen aan het hoefbeen en daardoor kan dat roteren. Het hoefbeen kan zelfs zakken in de hoefschoen. In de hoef verscheurt het als het ware. Deze aandoening is heel pijnlijk en kan zo ernstig zijn dat de tip van het hoefbeen door de hoefzool heen komt. Deze paarden zijn helaas meestal niet te redden. Een kanteling van het hoefbeen is blijvend. In overleg met een dierenarts en een hoefsmid moet worden bekeken hoe de voet terug kan komen in een normale stand van het hoefbeen als de ontsteking weg is. Dit is vaak een lang traject en succes is niet gegarandeerd.

Insulinehuishouding

Het onderliggende probleem is vaak een ontregeling van de insulinehuishouding. Die veroorzaakt problemen in de voeten. Gedacht wordt aan een parallel met diabetespatiënten die ook vaak problemen ondervinden met de bloedvaten in benen en voeten, maar dit moet verder worden onderzocht. Paarden zijn sowieso gevoelig op de hoeven omdat het zo’n verfijnd systeem is met veel gewicht erop. Op de voorvoeten dragen ze zo’n 60% van hun gewicht. Daarom komt hier de bevangenheid het meest voor.

Verschijnselen hoefbevangenheid

Een paard met acute hoefbevangenheid staat strak naar achter geleund, het hoofd naar beneden, wil vaak niet bewegen en loopt op eieren. De meeste paardeneigenaren kennen dit beeld, maar daarvoor zit al een scala aan klinische verschijnselen.

Pas de laatste jaren zijn we ons bewust van hoefbevangenheid als uiting van een onderliggende aandoening. Eigenlijk moeten eigenaren al bewust zijn op eerdere symptomen. Denk hierbij aan een warmer voetje of gevoeliger lopen na de smid of in een bocht tijdens het rijden. Vaak wordt de gang aan beide zijden voor wat krabbelend. Je voelt het bloedvat in de kootholte dikwijls meer pulseren. Het zijn subtiele signalen die vragen om dagelijkse alertheid van de eigenaar. Opflakkeren van een bevangenheid is te zien aan die typische hoefringen die zich daarna in het hoorn vormen. We noemen dit divergerende ringen omdat ze naar achteren toe breder uitlopen. Die duiden op verstoringen in de hoefgroei.

Insuline problematiek

Paarden met overgewicht die hoefbevangen worden, lijden vaak aan EMS. EMS is een verzameling van symptomen. We noemen het een syndroom omdat we nog niet echt de vinger kunnen leggen op het exacte probleem. Het kenmerkt zich door substantieel overgewicht, opvallende vetdepots en ontregeling van de insulinehuishouding. Genetische aanleg speelt vaak een rol. Bij die ontregeling heeft het paard te veel insuline in zijn bloed. Dit kan komen doordat zijn weefsels niet goed glucose opnemen – dit noemen we insulineresistentie – of doordat hij onder andere te veel insuline aanmaakt na een maaltijd.

Dit inzicht in de diversiteit aan insulineproblematiek is ook iets van de laatste vijf jaar. Vooral die ontregeling van de insulinehuishouding en de vet- en suikerstofwisseling die niet normaal verlopen, zijn de boosdoeners. Deze paarden gaan heel efficiënt om met hun voeding. Daardoor ontwikkelen ze overgewicht. Het probleem is dat overgewicht de insulineontregeling versterkt en de kans op hoefbevangenheid verhoogt.

De hypofyse

PPID staat voor pituitary pars intermedia dysfunction. Bij deze ziekte is de hormoonhuishouding verstoord door een minder goede remming van de hypofyse, waardoor deze een overmaat aan hormonen produceert. Van paarden boven de vijftien jaar die in de kliniek worden aangeboden met hoefbevangenheid, heeft 70 tot 90% PPID. PPID komt veel voor. 15 tot 30% van de paarden boven de vijftien jaar zou aan de ziekte lijden. Symptomen hiervan kunnen zijn hoefbevangenheid, een lange, afwijkende of krullende vacht, spier- en gewichtsverlies, lusteloosheid, verminderde weerstand en huidproblemen. In sommige gevallen wordt hoefbevangenheid veroorzaakt door iets anders dan een hormonale aandoening. Dat is dan vaak heel hevige koliek, waardoor gifstoffen in de hoef terechtkomen, of het overeten van krachtvoer, wat tot verzuring leidt in het maagdarmkanaal. In verreweg de meeste gevallen gaat het echter om de hormoongerelateerde variant.

Voorkomen van hoefbevangenheid

Paarden met een hormonale aandoening zoals EMS of PPID hebben altijd een verhoogd risico op hoefbevangenheid. Die moeten goed worden gemanaged en behandeld. Dan is het risico aanzienlijk lager. Je moet het rantsoen in de gaten houden en het is verstandig om voorzichtig met gras te zijn, maar soms krijgen paarden helemaal geen gras meer en dat is zonde. Als je de onderliggende oorzaken aanpakt, verlaag je het risico en kan gras misschien best. Eigenaren mogen nog wel alerter zijn op vers gegroeid gras in voor- en najaar, als de nachten koud zijn en het overdag warm is. Dan slaat gras – net als in het voorjaar – suikers op die hoefbevangenheid kunnen uitlokken. Maar nogmaals, de truc is om de onderliggende oorzaak te achterhalen. Niet voor niets keert hoefbevangenheid bij paarden vaak terug. Dat suggereert al dat er meer aan de hand is.

Behandeling hoefbevangenheid

Bij een paard met hoefbevangenheid moet altijd een dierenarts komen. Het paard heeft direct absolute stalrust nodig. Elke beweging beschadigt het lamellensysteem verder. De voeten moeten worden gekoeld. Koelen remt de ontsteking en verlicht de pijn. Het paard kan het beste gaan liggen om de druk van de voeten af te halen. Optimaal is een natte plek, zoals een zandbak, om in te staan, met ernaast een droge plek met dik stro om te kunnen liggen. Het paard moet je ook geen krachtvoer geven. Daarnaast krijgt het paard pijnstillers en ontstekingsremmers en eventueel andere medicatie.

Behandeling EMS

EMS los je niet direct op met medicatie, zeker niet omdat vaak sprake is van genetische aanleg. Gelukkig is het wel te managen. Dat betekent in het kort afvallen en meer bewegen. Door het bewegen verbetert de insulinegevoeligheid al. Een paard streng op dieet zetten is niet verstandig. Afvallen moet altijd in overleg met de dierenarts gebeuren.

Behandeling PPID

PPID kan worden behandeld met medicijnen die de hormoonproductie in de hypofyse remmen. Het resultaat is vaak goed, maar de ziekte gaat niet over. Niet ieder paard heeft dezelfde hoeveelheid nodig. Het wordt daarom ingesteld op een dosis. Deze paarden hebben vanwege de verminderde weerstand extra zorg nodig. Tijdig wormonderzoek, vaccinatie en hoefverzorging en gebitsverzorging zijn daarom extra van belang, net als alert zijn op eventuele huid- en andere ontstekingen.

Heb je een hond die lichaamsbeweging en mentale stimulatie nodig heeft? Hondensport kan helpen om actieve honden zowel fysiek als mentaal gezond te houden. Alle honden hebben enige mate van beweging nodig, maar de meeste zullen het goed doen met extra stimulatie. Zeer actieve honden zijn ideale kandidaten voor krachtige sporten zoals behendigheid en flyball, hoewel bijna elke gezonde hond kan deelnemen.

Als het gaat om hondensport en recreatie, zijn er tal van mogelijkheden. Zorg er natuurlijk voor dat je hond een grondig veterinair onderzoek heeft voordat hij aan een hondensport begint. Als de dierenarts eenmaal toestemming heeft gegeven, overweeg dan deze populaire hondensporten die de geest en het lichaam van jouw hond kunnen uitdagen en de hond-mensband kunnen versterken.

Behendigheid of agility

Agility is een competitieve hondensport die plaatsvindt binnen een hindernisbaan. Honden zijn getraind om sprongen te maken, door tunnels te rennen en door verschillende looppaden te navigeren – allemaal in een specifieke volgorde. Bij elke stap worden de honden geleid door hun handlers (vaak hun eigenaren). Deze sport vereist effectieve communicatie tussen de hond en de geleider.

Agility is een uitstekende vorm van lichaamsbeweging en mentale stimulatie, waardoor het ideaal is voor energieke honden zoals Border Collies, Australian Shepherds en Schipperkes. Zowat elke gezonde hond kan echter deelnemen aan behendigheid. De intensiteit en moeilijkheidsgraad van de cursus kan worden aangepast aan honden met beperkingen of speciale behoeften. Teamwork tussen hond en mens is de hoeksteen van deze sport.

Freestyle of dansen met de hond

Freestyle is een gechoreografeerde muzikale uitvoering door een hond / handler-team. Zoals het klinkt, is deze activiteit in wezen dansen met een hond. Zoals de naam al aangeeft, kan in hondenfreestyle bijna alles. In principe is elke beweging toegestaan, tenzij het de hond of geleider in gevaar brengt. Routines houden doorgaans in dat de hond draaiingen en bochten maakt, door de benen van de geleider weven, achteruit loopt, springt en synchroon met de geleider beweegt.

Freestyle vereist een diepe band tussen handler en hond en beheersing van basiskenmerken, vooral het hielcommando. Voordat hij een routine samenstelt, moet de hond eerst elke individuele ‘beweging’ leren. Een vleugje creativiteit, veel geduld en een positieve instelling zullen een lange weg gaan in freestyle honden.

Hondenshows

Een hondenshow is een competitieve hondenactiviteit waarbij raszuivere honden worden gepresenteerd in hondenshows en worden beoordeeld op hun respectieve rasstandaarden. Hondenshows zijn ontworpen om raszuivere honden weer te geven met ideale kenmerken van hun respectievelijke rassen, zoals bepaald door een raszuivere hondenvereniging.

Uiteindelijk is het doel van exterieur om de hoogste normen van het hondenras te handhaven, zodat toekomstige lijnen van de hoogste kwaliteit blijven en erfelijke gezondheidsproblemen worden geminimaliseerd. Tijdens bevestigingsproeven worden showhonden beoordeeld door deskundige en ervaren raszuivere experts die de fysieke kenmerken, gang en temperament van de honden beoordelen.

Hondenfrisbees

Tijdens hondenfrisbees competities worden honden / handler teams beoordeeld tijdens evenementen zoals afstand / accuratesse vangen en freestyle routines. “Frisbee” is een handelsmerkmerk voor een vliegende schijf, vandaar dat het woord “schijf” vaak wordt gebruikt.

Om een ​​succesvol schijfhondenteam te worden, moet de handler in staat zijn om een ​​schijf op de juiste manier te werpen, waarbij hij de afstand en richting controleert. De hond kan dan worden getraind om de schijf te achtervolgen en te vangen. Energieke honden zoals Australian Shepherds, Border Collies en Presa Canarios zijn uitstekende schijfhonden.

Tijdens afstandswedstrijden wordt het veld per tuin in zones opgedeeld. Scoren is gebaseerd op de zone waarin de schijf is gevangen. Freestyle-evenementen worden beoordeeld en gescoord op basis van een vooraf bepaald puntensysteem. Regels en scores verschillen per dischondgroep, club of vereniging.

Dog diving

Dog diving is een wedstrijd waarbij honden van een dok in een watermassa springen in een poging om grote afstand of hoogte te bereiken. Dog diving lijkt veel op het menselijke verspringen of hoogspringen, maar dan met water. De beste honden voor deze sport zijn energieke honden die van water houden, zoals Labrador Retrievers.

Bij afstandspringen, oftewel ‘Ultimate Air’, gooit de geleider een speeltje van het dok af in een poging de hond zo ver mogelijk weg te laten springen. Afstand wordt gemeten op de plaats waar de staartbasis het water ontmoet. Sprongen worden meestal digitaal geregistreerd voor nauwkeurigheid.

De nieuwere “Ultimate Vertical” is hoogspringen. Een bumper wordt op een vooraf bepaalde hoogte geplaatst. Als concurrerende honden het bereiken, wordt de hoogte geregistreerd en wordt de bumper omhoog bewogen. De winnaar is de enige hond die de bumper op zijn hoogste positie kan bereiken.

Flyball

De sport van flyball is een soort estafettewedstrijd waarbij teams van vier honden betrokken zijn. Een hond van elk team rent een baan af, springt over hindernissen naar de ‘flyballbox’. De hond stapt op een paneel en activeert de flyball-box om een ​​tennisbal los te laten. De hond brengt de bal vervolgens over de hindernissen terug naar zijn geleider. Zodra een hond de cursus heeft afgerond, wordt de volgende hond van de startlijn gehaald. Het eerste team dat alle vier de honden heeft voltooid, wint de cursus. Het spel wordt gespeeld in verschillende heats.

Flyball is een geweldige manier voor uw hond om te genieten van tijd met andere honden, plus een leuke manier om andere hondenbezitters te ontmoeten. Vrijwel elke gezonde hond die van ballen houdt, kan dit spel spelen.

Hoeden van schaapskudde

Hoeden is een instinct voor honden in de hoedende groep; het is de manier waarop ze zijn gefokt. Soms zullen zelfs sommige niet-hoedende hondenrassen of -mixen een instinct voor hoeden vertonen. Omdat veel honden in stedelijke of voorstedelijke gebieden leven in plaats van op boerderijen, wordt de mogelijkheid om te hoeden niet geboden. Doe mee aan de hoedencompetitie.

De meeste honden die het instinct hebben om te hoeden, zijn er absoluut dol op. Training en beproevingen zijn geweldige manieren om ze instinctief te laten handelen en de tijd van hun leven te hebben. Bij proeven zijn de hond, een groep dieren (vaak schapen), handlers en keurmeesters betrokken.

Als je denkt dat jouw hond het leuk vindt om te hoeden, zijn er waarschijnlijk hoedende groepen in uw omgeving om contact op te nemen met betrekking tot training en competitie.

Coursing

Coursing is een snelle achtervolgingssport die is ontwikkeld als alternatief voor hazencoursing. In plaats van een levend dier te achtervolgen, jagen honden een kunstaas over een veld en strijden om de beste tijd. Soms zijn er obstakels bij de race betrokken.

Hoewel ze traditioneel beperkt zijn tot windhonden zoals windhonden, whippets en Rhodesian ridgebacks, komen allure-soorten coursing-groepen steeds vaker voor. Kunstaascoursing is een ideale activiteit om uw hond op een veilige, humane manier te laten reageren op zijn jachtinstinct.

Rally Obedience

In Rally Obedience moeten hond- / handler-teams een cursus volgen die bestaat uit borden die specifieke gehoorzaamheidsoefeningen beschrijven om uit te voeren. Rechters ontwerpen de baan en observeren terwijl de teams snel door de baan navigeren.

Rally Gehoorzaamheidsregels zijn doorgaans minder streng dan traditionele gehoorzaamheidswedstrijden. Doorgaans staat de Rally-competitie open voor alle rassen. Trials hebben meestal verschillende niveaus en teams strijden om titels en kampioenschappen.

Speuren

Je hebt waarschijnlijk gemerkt dat de neus van uw hond zijn meest dominante zintuig is. De meeste honden willen hun neus volgen. Waarom maak je van dit talent geen leuke en uitdagende activiteit?

Een volgproef is een soort test waarbij een hond een geurspoor moet volgen. Deze gebeurtenissen bootsen zoek- en reddingsmissies na en beoordelen het natuurlijke vermogen en de bereidheid van de hond om een ​​spoor te volgen dat door menselijke voetstappen is achtergelaten. Honden en hun handlers genieten vaak van dit werk, en succes kan deuren openen om real-life zoek- en reddingswerk na te streven.

Koliek is een relatief veel voorkomende aandoening van het spijsverteringsstelsel van paarden. Maar ‘koliek’ betekent gewoon ‘buikpijn’, die verschillende oorzaken en behandelingen kan hebben.
 
Koliek varieert ook sterk in ernst. Een paard kan bijvoorbeeld een lichte buikpijn hebben die wordt opgelost met een enkele dosis medicatie. Andere keren kan koliek een operatie vereisen, of in de ernstige gevallen zelfs euthanasie. Alle gevallen van koliek bij paarden moeten worden behandeld als een mogelijke noodsituatie. Als je vermoedt dat uw paard kolieksymptomen vertoont, zoek dan onmiddellijk veterinaire hulp.

Symptomen van koliek

Hoewel er verschillende vormen van koliek bij paarden zijn, vertonen de meeste paarden een combinatie van de volgende symptomen:

• Angst of depressie
• Kijken naar de grond
• Kijkend naar de flanken
• Rollen of gaan liggen
• Gebrek aan of onregelmatige ontlasting
• Slechte eetlust en waterinname
• Overmatig zweten
• Abnormaal hoge polsslag (meer dan 50 slagen per minuut)
• Gebrek aan normale darmgeluiden
• Uitrekken alsof het paard wilt plassen

Oorzaken van koliek bij paarden

Er zijn veel oorzaken van koliek bij paarden. Dierenartsen zullen zich concentreren op het categoriseren van het type koliek dat een paard heeft in plaats van een specifieke oorzaak te identificeren. Als het paard niet reageert op de initiële behandeling, is waarschijnlijk een meer specifieke diagnose nodig.

Koliek kan worden veroorzaakt door:

• Gas – Overmatige ophoping van gas strekt de darmen uit en veroorzaakt pijn.
• Obstructie of impactie – Fecaal materiaal wordt moeilijk en moeilijk te passeren door uitdroging, de aanwezigheid van grote aantallen wormen, opname van zand, enz.
• Wurging – De darmen draaien of raken bekneld, wat de stroom van voedsel en uitwerpselen voorkomt en de bloedstroom blokkeert.
• Infarct – Slechte bloedtoevoer naar de darm, wat leidt tot weefselsterfte.
• Inflammatoir – Infectieziekten of andere aandoeningen kunnen gastro-enteritis of colitis (ontsteking van het maagdarmkanaal) of peritonitis (ontsteking van de buikholte) veroorzaken.
• Zweren – Erosies van de bekleding van het maagdarmkanaal kunnen leiden tot pijn en een slechte gastro-intestinale functie.

Diagnose

Je moet vertrouwd raken met de symptomen van koliek, zodat u de aandoening snel kunt identificeren.
 
Weet hoe je de vitale functies van uw paard (temperatuur, hartslag, ademhalingsfrequentie en kleur van de slijmvliezen) kunt controleren, zodat je deze belangrijke informatie aan de dierenarts kunt doorgeven.
 
Koop een stethoscoop in je noodpakket, zodat je naar buikgeluiden kunt luisteren. Onderzoek je paard regelmatig wanneer hij gezond is, zodat u gemakkelijker kunt zien wanneer er iets mis is.
 
Zodra de dierenarts is aangekomen, zullen ze verschillende diagnostische procedures uitvoeren om koliek te bevestigen en de oorzaak en ernst verder te karakteriseren.

De oorzaak en ernst van de koliek van een paard beoordelen

Als eerste controleert de dierenarts de hartslag, temperatuur, ademhalingsfrequentie, kleur van het slijmvlies en de darmgeluiden van het paard als onderdeel van een volledig lichamelijk onderzoek.
 
De dierenarts zal gedetailleerde vragen stellen over het meest recente gedrag, dieet, activiteitenniveau, enz. Van het paard. Ook kan hij het paard medicijnen geven om pijn te verlichten en sedatie te geven. Dit zal het paard comfortabeler maken en het veiliger maken om aanvullende diagnostiek uit te voeren.
 
De dierenarts zal waarschijnlijk een rectaal onderzoek uitvoeren, hier kan hij delen van het maagdarmkanaal van het paard palperen om te bepalen of ze zich op een ongebruikelijke locatie bevinden of verwijden vanwege een opeenhoping van gas. De hoeveelheid en kwaliteit van uitwerpselen in het rectum kan ook worden beoordeeld.

De dierenarts kan ook een nasogastrische (NG) buis inbrengen. Dit is een lange plastic buis die door het neusgat van het paard en door de slokdarm in de maag wordt gestoken. Hierdoor kan de dierenarts bepalen of vloeistof of gas zich in de maag ophoopt. deze verwijderen als dat het geval is en behandelingen zoals water en elektrolyten of minerale olie of andere smeermiddelen / laxeermiddelen toedienen.

 
Behandeling van koliek bij paarden

Afhankelijk van het type koliek dat een paard heeft, zijn verschillende behandelingen nodig. Pijnstillers zoals flunixin meglumine (Banamine) en detomidine of xylazine worden in bijna alle koliekgevallen gebruikt om de koliek onder controle te houden.

Een nasogastrische sonde kan ook worden gebruikt om de druk in de maag te verlichten. Hierdoor kan gas en vocht ontsnappen, omdat paarden niet kunnen overgeven. Vloeistoffen toedienen kunnen nodig zijn als het paard uitgedroogd of in shock is.
 
Als wordt gedacht dat het paard een verstopping heeft, is het doel van de behandeling om de ontlasting weer in beweging te krijgen. Meestal wordt minerale olie of een ander type smeermiddel of laxeermiddel gegeven om de verstopping los te maken.

Operatie

Chirurgie is vereist in sommige gevallen van koliek, zoals wanneer de dierenarts vermoedt dat er een draai is in een darmlus. De uitkomst van chirurgische koliekgevallen is afhankelijk van hoe lang de koliek aan de gang is, de conditie van het paard en de locatie van het probleem in het spijsverteringskanaal.
 
De meeste koliekgevallen kunnen met medische tussenkomst aan huis worden opgelost. Volg de aanbevelingen van de dierenarts met betrekking tot medicijnen, voeding en activiteitsniveaus. Breng je paard na herstel langzaam aan het werk en let goed op eventuele terugkerende tekenen van buikpijn.

Preventie van koliek bij paard

Af en toe krijgt een paard zonder duidelijke reden koliek. In dergelijke gevallen is de beste preventie om de gewoonten van je paard te kennen, zodat je in de toekomst snel een koliekaanval kunt identificeren.
 
Hier zijn enkele preventieve maatregelen die je kunt nemen:

• Zorg er altijd voor dat je paard toegang heeft tot vers, schoon water. In de winter zijn paarden gevoeliger voor impactiekoliek. Ze drinken niet graag ijskoud water en het water in een grote waterbak kan worden bevroren, zodat het paard er geen toegang toe heeft. Controleer in koude klimaten regelmatig of er geen ijsophoping is in de wateremmers of installeer waterverwarmers.
• Zorg ervoor dat je paard voldoende toegang heeft tot ruwvoer in zijn dieet, zoals grasland of hooi. Dit onderdeel van het natuurlijke dieet van een paard zorgt voor het volume dat nodig is voor een goede darmmotiliteit. Beperk het voeren van graan en / of pellets zoveel mogelijk.
• Zorg ervoor dat de tanden van het paard regelmatig worden gecontroleerd. Lees in deze link hier meer over.
• Praat met de dierenarts over de beste manier om darmparasieten onder controle te houden.
• In de lente laat je je paard langzaam kennismaken met weelderige weiden. Laat hem niet in één keer fulltime grazen op nieuw lentegras.

Wat heb je nodig als je jouw hond wilt scheren?

Je hond heeft een trimbeurt nodig. Je kunt hem dan naar een professional brengen. Deze
scheren dagelijks meerdere honden en hebben ervaring en de juiste spullen. Je weet dat je
hond er in goede handen is.
Een professionele hondentrimsalon heeft echter naast deze voordelen ook nadelen. De
trimmer moet maar net een gaatje in de agenda voor je hebben. Ook kan je behoorlijk wat
geld besparen door het zelf te doen. Maar wat heb je precies nodig als je jouw hond zelf wilt
scheren?

Bekijk eerst de vacht van je hond

Uiteraard scheer je met een tondeuse. Maar welke hondentondeuse is goed genoeg voor de vacht
van je hond? Om daar achter te komen is het belangrijk naar de vacht te kijken. Het ras doet er op
zo’n moment niet zo toe.
Wij stellen altijd onze klanten de vraag of ze met een fijne kam zoals een vlooienkam gemakkelijk
door de vacht heen kunnen kammen. Lukt dit makkelijk? Dan heeft je hond een dunne vacht. Als de
kam niet zo goed door de vacht heen kammen heeft je hond een dikke vacht.

Honden met een dunne vacht scheren

Je kunt gemakkelijk met een vlooienkam door de vacht van je hond kammen. Dan is het makkelijk. Je
kunt vrijwel me elke tondeuse waar een scheerkop 10 (vrijwel altijd standaard met de
hondentondeuse meegeleverd) op zit aan de slag.
Wil je de haren van je hond langer laten? Dan kun je opzetkammen gebruiken op deze scheerkop. De
afstand die op de opzetkammen staat is gemeten wanneer je tegen de haren in scheert. Wij raden
aan om met de haren mee te scheren. Dit is fijner voor de hond en geeft een mooier effect. Scheer je
met de haren mee? Dan blijven dan blijven de haren een keer zo lang als dat op de kam staat.
Bijvoorbeeld: Staat op de kam 2,5 mm dan blijft er met de haren mee ongeveer 5mm.

Kom je met een fijne kam niet of lastig door de vacht van je hond?

Je hond heeft een dikke vacht als je met een fijne kam zoals een vlooienkam niet door de vacht heen
komt. Dat betekent dat je een krachtige professionele tondeuse nodig hebt als je de vacht van je
hond wilt scheren.
De tondeuse levert de kracht maar de messen doen het echte werk. Bij een dikke vacht is het daarom
van belang dat je de juiste messen gebruikt. Daarom raden we voor dikke vachten aan speciale
skiptooth scheerkoppen te gebruiken. De tanden van deze scheerkop staan iets uit elkaar zodat ze de
dikke haren van de hond goed kunnen meepakken. Ook hier geldt hetzelfde als bij de opzetkammen.
De afstand die er op staat is gemeten wanneer je tegen de haarrichting in scheert. Tel daar nog een
keer bij op als je met de haren mee scheert.
Extra tips als je jouw hond zelf wilt scheren

• Was je hond een dag van te voren. Zo zorg je dat je makkelijker door de huid heen kunt gaan.
• Smeer je scheerkop regelmatig met olie. Zo zorg je dat je kopjes langer mee gaan
• Maak de scheerkop na het scheren goed schoon. De scheerkop moet het zware werk doen,
  daar mag je hem best voor belonen daarbij gaat hij zo langer mee.

Deze gastblog is geschreven door Stephan van Macrovet.nl

Sommige mensen vragen zich af of paardrijden een sport is, probeer op mijn paard te klimmen en te springen en vertel me hoe gemakkelijk het is. Hieronder vertellen we je waarom paardrijden nog steeds een sport is en dit altijd zal blijven. Paardrijden is een van de oudste sporten en voldoet aan elke definitie van sport, nog wordt het vaak gezien als een makkelijke activiteit en niet als een sport.

Dit zou kunnen zijn omdat de enige kennis die de meeste mensen hebben over paardensport, op televisie is. Hier wordt het paardrijden gedaan door professionals die zo bekwaam zijn dat het er moeiteloos uitziet. Wat de meeste niet ziet, zijn de uren van oefenen, de pijnlijke spieren, blauwe plekken en schuren – om nog maar te zwijgen van de mentale uitdaging die rijders ondergaan om het er allemaal gemakkelijk uit te laten zien.

Waarom is paardrijden een sport

”Een sport is een fysiek spel of denkspel dat volgens regels in competitieverband of recreatief kan gespeeld worden. Het heeft als doel het lichaam of de hersenen te stimuleren naar meer, hetzij d.m.v. lichamelijke bewegingen en/of denkoefeningen”. Alleen al door die definitie lijdt het geen twijfel dat paardrijden een sport is. Laten we eens kijken hoe het aan die definitie voldoet.

Competitie

Sport betekent vaak dat er een competitieve kant is aan een activiteit, en paardrijden biedt daar zeker de mogelijkheid voor. Het duurt nog uren van menselijke fysieke activiteit totdat een paard klaar is voor de wedstrijd. Er is een enorme lijst van competitieve disciplines in de paardenwereld (hier een lijst van Wikipedia), succes in het ene betekent niet dat een ruiter goed zal zijn in een ander. Net zo min als een skiër automatisch kan verwachten dat hij even bedreven is in langlaufen. Ze vereisen echter allemaal een niveau van fitheid en vaardigheid.

Atletiek

Sporten vereist en bouwt fitness: spierkracht, balans, flexibiliteit, behendigheid en algemeen lichaamsbewustzijn. Zelfs na een korte rit zullen niet-rijders merken dat bepaalde spieren behoorlijk pijnlijk zullen zijn. Paardrijden vereist een paar spieren die niet vaak worden gebruikt bij andere sporten. De controle die nodig is om teugel-, been- en zithulpmiddelen te gebruiken om een paard te beïnvloeden. Dit vereist een verfijnd lichaamsbewustzijn dat enigszins lijkt op dat van een turner. Hoewel het niet nodig is om een bodybuilder te zijn om te rijden, vereist het omgaan met een dier dat vele malen groter is dan jij, enige fysieke kracht.

Mentale oefening

Vaardigheid, strategie, redenering, geheugen en zelfvertrouwen zijn vereist bij de meeste sporten, en dat is niet anders voor rijden. Het onthouden van dressuurproeven en springcursussen, het volgen van routekaarten, het kiezen van de veiligste route tijdens een trailrit, het bepalen van de meest effectieve manier om met een acterend paard om te gaan (dat vereist soms een fractie van een seconde) en altijd op de hoogte zijn van wat je paard doet is een mentale oefening. Voetballers kunnen weken doen over het onthouden van een oefening. Ruiters onthouden ook hoe ze een bepaalde koers zullen rijden of een paard zullen sturen voor een specifieke beweging. Ze moeten echter ook mentaal flexibel genoeg zijn om ogenblikkelijk van koers te veranderen als het paard zich misdraagt of op de een of andere manier plotseling het ‘speelveld’ verandert.

Regels en voorschriften

Sporten worden vaak gereguleerd door strikte regels en kunnen worden gespeeld op amateur- of professioneel niveau. Open het reglement van elke paardensportdiscipline (bijvoorbeeld KNHS) en je zult waarschijnlijk een zeer strikte reeks voorschriften vinden. Niet alleen de “spelregels” staan beschreven, maar ook regels over kleding, zadelmakerij, bitten, de maat of het type paard en vele andere details.

Is paardrijden een individuele of teamsport?

Een van de manieren waarop paardrijden uniek is als sport, is dat deelnemers op zowel individueel als teamniveau strijden. De meeste competities beoordelen de ruiter en het paard als een team en geven de ruiter een score op basis van hun vermogen om het beste uit hun paard te halen. In sommige disciplines krijgen paarden ook individuele scores los van een ruiter. Ruiters kunnen ook strijden als onderdeel van een paardensportteam voor een stal, middelbare school of universiteit, of land, waarin alle deelnemers bijdragen aan de algehele teamscore.

Is paardrijden een sport ja of nee

Als je er nog steeds niet van overtuigd bent dat paardrijden een sport is, moet je een rijles volgen bij een coach die je mening begrijpt. Na een korte tijd ben je het er misschien mee eens dat paardrijden inderdaad voldoet aan de definitie van sport.

vind je dit stuk interessant? En wil je meer weten over paarden? Lees ons stuk over domesticatie van het paard

Sport Vlaanderen

Sport Vlaanderen heeft in een persbericht laten weten dat paardrijden vanaf 2021 niet meer erkend zal worden als een officiële sport. “Zitten kan iedereen, en veel meer dan dat is paardrijden niet”, aldus Amika De La Fayette van Sport Vlaanderen.

3 leukste boeken over paardrijden

Op de vraag of paardrijden een sport is heb je inmiddels een antwoord. Ja! Paardrijden is een sport. Is paardrijden je hobby en wil jij je paard blijven uitdagen, dan hebben wij de 3 leukste en ook meest leerzame boeken over paarden.

1. 101 horsemanship oefeningen

2. Natural-Horse-Man-Ship

3. Paarden-Taal

Er is niets ergers dan te ontdekken dat je allergisch bent voor honden, vooral als je erover nadenkt om er een te kopen of adopteren. Die allergieën moeten je er echter niet van weerhouden om de perfecte hond te vinden, want er zijn verschillende honden (en katten) ‘hypoallergeen’. Daarom hebben wij de ultieme lijst samengesteld met hondenrassen die niet (tot weinig) verharen.

De term ‘niet-verharende honden’ is een beetje een verkeerde benaming, omdat in werkelijkheid alle honden tot op zekere hoogte verharen. Aan de andere kant, er zijn een aantal rassen die heel weinig verharen en daarom beter geschikt zijn voor mensen die allergisch zijn voor een hond.

Een hond is ‘hypoallergeen’ als die een niet-verharende vacht heeft. Deze honden produceren vaak ook minder huidschilfers. Zelf geef ik Royal Canin Hypoallergenic wat zorgt voor een mooie glanzende vacht!

Feiten en fabels

• Alle honden verharen. De waarheid is dat alle honden daadwerkelijk verharen. Er is gewoon een groot verschil tussen hoeveel ze verharen. Sommige rassen verharen zo weinig dat het moeilijk te zeggen is dat ze überhaupt verharen.
• Honden die niet (of nauwelijks) verharen hebben geen verzorging nodig. Dit is niet waar, zelfs vacht van honden die niet verharen hebben regelmatig verzorging nodig. Meestal moeten honden die niet verharen meer geborsteld worden om klitten te voorkomen.
• Hondenhaar veroorzaakt allergieën bij mensen. In feite zijn het de huidschilfers van huisdieren die allergische reacties kunnen veroorzaken. Huidschilfers zijn in wezen de dode huiddeeltjes die van de huid afschilfert. Wanneer deze deeltjes in de lucht komen, kunnen ze worden ingeademd en een reactie veroorzaken. Daarom zal het scheren van een hond geen allergische reacties voorkomen.
• Sommige honden zijn hypoallergeen. Correct. Sommige honden veroorzaken minder snel problemen voor mensen met allergieën, maar geen enkele hond is 100% hypoallergeen. Net als bij hondenhaar produceren sommige honden gewoon minder huidschilfers dan andere. Het huidschilferprobleem is gemakkelijker op te lossen dan het probleem van het verharen. Huidschilfers kunnen aanzienlijk worden verminderd door de hond regelmatig te wassen.

16 honden welke niet of nauwelijks verharen

Dus als je op zoek bent naar een hond die niet veel verhaart en die allergieën op afstand houdt, scroll dan door deze lijst met hondenrassen die ‘hypoallergeen’ zijn om te zien welke hond perfect bij je past.

Grote honden die niet verharen

Lagotto Romagnolo

Deze Italiaanse waterhonden staan bekend om de jacht op truffels in het Italiaanse deelgebied Romagna. En naast dat ze dure ingrediënt kunnen ruiken, zijn Lagotto Romagnolos ook ‘hypoallergeen’ en behoren ze tot de lijst met de beste ‘hypoallergene’ honden die er zijn.

Ierse waterspaniël

Dit ras (afkomstig uit Ierland) is een van de oudste en meest vooraanstaande rassen ter wereld. De vacht van het ras moet om de paar weken worden geborsteld en om de twee maanden worden geknipt. Dit wordt gedaan om de vacht te vormen. Zolang je de vachtverzorging buiten doet, zullen hun allergenen waarschijnlijk geen problemen veroorzaken.

Afghaanse windhond

Het haar van deze honden is misschien wel beter dan dat van jou. Hoewel Afghaanse honden wel twee keer per week moeten worden gewassen en geborsteld, staan ze toch in deze lijst. Tevens is het één van de oudste hondenrassen op aarde, meer informatie over de Afghaanse windhond vind je op deze site.

Labradoodle

De labradoodle is een kruising van de Labrador-retriever en de poedel. Ze hebben alle energie en vriendelijkheid van een Labrador, gecombineerd met het gebrek aan verlies dat wordt gekenmerkt door de poedel. En niet te vergeten, ze zijn ongelooflijk schattig!

Barbet

Vaak verward met een Labradoodle, is de Barbet een middelgrote Franse waterhond wiens naam komt van het woord barbe, wat passend vertaalt naar “baard”. Veel Barbet-eigenaren die normaal allergisch zijn voor honden, vinden dat ze redelijk comfortabel met hun Barbet kunnen leven.

Basenji

Basenji’s zijn afkomstig uit Congo, daar werden ze gebruikt om op klein wild te jagen. De bijnaam van deze hond luid: ‘de Afrikaanse blafloze hond’,omdat ze een soort laag gehuil hebben in plaats van de traditionele hondenblaf. Één van hun speciale kenmerken is dat ze katachtige verzorgingsgewoonten vertonen, dus ze hebben weinig geur of huidschilfers. Een droom voor mensen met allergieën!

Kleine honden die niet verharen

Schnauzer

Het ras is ontstaan in Duitsland en de naam vertaalt zich ruwweg in “gefluister snuit”, vanwege zijn kenmerkende snor. Maar maak je geen zorgen, die snorharen zullen je neus niet kietelen als je allergieën hebt. Zijn bijnaam “Rattler” heeft hij te danken omdat hij een uitstekende rattenvanger was en deze in een handomdraai wist de doden.

Shih Tzu

De Shih Tzu, ook bekend als de Chrysanthemum-hond, is ontstaan op het Tibetaanse plateau en werd ontwikkeld in China. Ze zijn gekenmerkt door een zijdeachtige vacht die helemaal tot op de grond reikt. Waarschijnlijk is hun hypoallergene aard te danken aan hun kleine omvang en behoefte aan frequent baden en verzorgen door hun eigenaars. Als je niet wilt omgaan met het gedoe van constante verzorging, kun je de vacht kort laten knippen. Dus ze zijn niet bepaald onderhoudsarm, maar ze zijn ideaal als niet verharende hond.

Tibetaanse terriër

Een andere Tibetaanse hond wiens oorspronkelijke naam, Tsang Apso, ruwweg betekent “ruig of bebaard”, de Tibetaanse terriër komt uit de provincie Tsang. Het ras werd ooit uitgewisseld door monniken als een teken van geluk, hoewel hun ruige vacht veel verzorging nodig heeft, verharen ze niet veel.

Maltezer

De zijdeachtige witte vacht van dit kleine ras en hun algehele luchtigheid laten ze eruit zien als knuffels, maar je zult nauwelijks haar vinden op je meubels of kleding. De reden daarvoor is dat Maltese honden, in tegenstelling tot de meeste andere hondenrassen, geen ondervacht hebben. In wezen hebben deze honden haar, geen vacht.

Yorkshire Terrier

Bekend als “Yorkies”, werden ze gefokt in Yorkshire, Engeland, om ratten te vangen in kledingfabrieken in de 19e eeuw. Hoewel deze kleine jongens niet veel verharen, houden ze wel van blaffen! Yorkies zijn langlevende en weinig allergeen (de vacht is meer als mensenhaar dan dierenbont), en het zijn fijne kleine waakhonden.

Havanezer

Havanezer, de nationale hond van Cuba, is eigenlijk een verkorte versie van zijn volledige naam, Blanquito de la Habana (“kleine witte hond van Havana”). Ze worden ook beschreven als “klittenband-honden” vanwege de trouwheid die ze vaak bij hun baasje houden (aan hun baasje plakken). Maar dat is waarschijnlijk geen probleem, zelfs voor mensen met allergieën, omdat deze pups heel weinig verharen.

Brussels Griffon

je herkent dit ras misschien van de film: As Good As It Gets. Het is geen wonder dat een schijnbaar arrogante maar uiteindelijk goedhartige, ‘hypoallergene’ hond de best mogelijke metgezel zou zijn voor de ingenieuze germaphobe (iemand met smetvrees).

Schotse Terriër

Dit ras is intelligent, schattig en verhaard relatief weinig. Scotties hebben haar dat in de loop van de tijd langer wordt en blijft groeien. Hoewel dit betekent dat je de hond regelmatig moet verzorgen, hoef je je geen zorgen te maken dat je hond overal in huis haren afschudt. De verzorging vermindert de hoeveelheid allergie-aanvallen die kunnen gebeuren en maakt je huis een vriendelijkere omgeving voor mensen die last hebben van allergieën voor huisdieren.

Borderterriër

Oorspronkelijk gefokt in Engeland en Schotland om ratten te achtervolgen of op vossen en andere kleine dieren te jagen. Naast het hebben van een draadachtige, hypoallergene vacht die amper verhaard, kwijlen ze niet en hebben ze weinig roos. Ze zijn een geweldige optie voor mensen met allergieën.

Lhasa apso

Lhasa apso awerden ooit gebruikt door Tibetaanse monniken in kloosters om hen te waarschuwen voor mogelijke indringers. Ze zijn dus niet alleen hypoallergeen, ze zijn ook geboren als een zeer fraai ogende waakhond. En omdat Lhasa Apso’s weinig verharen is het een ideale partner voor mensen met een allergie.

Verharen hond verminderen

Hoe kan je het verharen van je hond verminderen? Het weer en de seizoenen spelen een grote rol als het gaat om hoeveel een hond verhaart, maar de algehele gezondheid van een hond is een van de grootste factoren die beïnvloedt hoeveel haar er eigenlijk uitvalt. Een hond die meer dan de gebruikelijke hoeveelheid voor het ras verhaart, kan gezondheidsproblemen hebben.

Tips om het verharen te verminderen:

• Voer je hond een dieet van hoge kwaliteit. Een van de beste manieren om overmatig verlies bij honden te verminderen, is om te beginnen met een gezond dieet. Goedkoop hondenvoer bestaat meestal uit vulstoffen die honden moeilijk kunnen verteren, zoals maïs en granen. Zoek in plaats daarvan naar hondenvoer met vlees als hoofdingrediënt.
• Voeg olijfolie of lijnzaadolie toe aan het voer van uw hond. Een theelepel (5 ml) per 4,5 kg lichaamsgewicht is een goede plek om te beginnen. Deze oliën bevatten omega-3-vetzuren die de ontstoken huid kalmeren, roos verminderen en de algehele vachttextuur verbeteren.
• Geef je hond af en toe “menselijke voeding” snacks. Gesneden appels (zonder zaden, die sporen van cyanide bevatten die zich kunnen ophopen in het systeem van uw hond), bananen en komkommers, evenals gekookt mager vlees (geen botten) zijn allemaal vochtrijke voedingsmiddelen die je hond helpen gehydrateerd te blijven. Ze bevatten ook gezonde voedingsstoffen die ervoor zorgen dat de vacht van uw hond glad en glanzend blijft en het verschilferen vermindert. Vergeet echter niet dat slechts 5-10% van de dagelijkse voedselinname van je hond lekkernijen moet zijn, de rest moet een hoogwaardige hondenvoeding zijn.
• Geef uw hond toegang tot schoon vers water. Uitdroging kan leiden tot een droge huid, wat kan leiden tot overmatig verharen en zelfs ziekte. Zorg ervoor dat je hond altijd toegang heeft tot genoeg schoon en vers water als hij wilt drinken.

Kijk verder op onze site voor meer deskundig advies